พ่อคะ (๑ กรกฎาคม ๒๕๔๙)
วันนี้แม่โทรไปหาตากับยายที่ขอนแก่น ทุกคนสบายดี แล้วก็โทรไปหาอาจารย์ไปรับบุญจากการฟังจากอาจารย์ คุยกันหลายเรื่องเกือบชั่วโมง สุดท้ายแม่ถามอาจารย์ว่าทำบุญให้จิตวิญญาณ เขาได้รับไหม อาจารย์บอกว่าป้อมไม่ต้องทำให้เขาหรอก ให้ทำให้กับตัวเอง เขาอยู่ทางนี้เขาก็ได้บุญ ไปขอบุญที่ไหนเขาก็ไป เขาอยากกินอะไรเขาก็ติดต่อได้ ไม่ต้องห่วงเขา
อาจารย์เล่าต่อว่าพิศกับแม่ (ที่ไม่สบายแล้วอาจารย์ให้พลังช่วย พ่อนึกออกนะ) วันนั้นเขาคุยกับอาจารย์เรื่องจะไปให้กุศลผลบุญจิตวิญญาณที่โรงพยาบาล P’ First ก็บอกกับอาจารย์ว่า เขาก็อยากให้อาจารย์ไปให้กุศลผลบุญแก่จิตวิญญาณเขาและจิตวิญญาณเพื่อนๆที่โรงพยาบาลด้วยเหมือนกัน เพราะตอนนี้เขาก็ยังต้องไปที่โรงพยาบาล อาจารย์อธิบายว่าที่โรงพยาบาลจะมีผู้คุมจิตวิญญาณ เช่น ยมทูต นี่แหละ (แม่จำไม่ได้) P’ First ยังต้องไปรายงานตัวอยู่ แม่เลยถามว่าทำไมจิตวิญญาณเขาถึงอยู่ที่โรงพยาบาลและเขาออกมาได้อย่างไรถ้ามีคนคุมอย่างนั้น อาจารย์บอกว่าจิตเขาแตกดับที่โรงพยาบาล และก่อนที่จิตจะดับจิตเขารอพ่อกับแม่ พอเรามา ด้วยพลังจิตสุดท้ายนี้ เขาจึงมาหาเราได้ และประจวบกับจังหวะที่หลวงตาและพวกเราได้ทำพิธีนำเอาวิญญาณเขามาด้วย เขาจึงหนีออกมาได้ (อาจารย์ใช้คำว่าหนีนะ) แต่เขาก็ยังต้องไปโรงพยาบาลเพราะจิตวิญญาณยังอยู่ที่นั่น
อาจารย์บอกว่าจะคุยเรื่องนี้กับสมาชิกที่ไปสวดมนต์ แต่แม่ไม่รู้ว่าเมื่อไร แม่อยากให้พ่อรีบทำตรงนี้ให้ลูกด้วยเขาจะได้หลุดพ้นทั้งหมด และเพื่อนๆที่พูดถึงก็คือจิตวิญญาณทั้งหลายที่แตกดับอยู่ที่โรงพยาบาลนั่นเอง
รักพ่อค่ะ
ป้อม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น